อาสาเก็บขยะทะเล @ เกาะตะเกียง

หลักการและเหตุผล

ประเทศไทยเป็นประเทศอันดับ ๑๐ ของโลกที่มีขยะรั่วไหลลงทะเล ปริมาณ ๒.๓ หมื่นล้านตัน ร้อยละ ๘๐ ของขยะทะเลมาจากขยะบก ร้อยละ ๒๐ เกิดจากกิจกรรมในทะเล  ร้อยละ ๙๐ ของขยะที่รั่วไหลลงทะเลเป็นโฟมและพลาสติกในรูปแบบต่างๆ ซึ่งจะแตกสลายเป็นไมโครพลาสติกหรือพลาสติกขนาดเล็กปนเปื้อนเข้าสู่ระบบนิเวศและห่วงโซ่อาหารทะเล ซึ่งย้อนกลับมาสู่คนด้วยการบริโภคอาหารทะเลที่เจือปนพลาสติกเหล่านี้ รายงานวิจัยจำนวนมากที่พบไมโครพลาสติกใน ปลา หอย และกุ้ง 

โรคพลาสติโคซิส (Plastcosis) กำลังเป็นโรคอุบัติใหม่ที่เกิดจากเศษพลาสติกเข้าไปสะสมในทางเดินอาหารทำให้เกิดอาการอักเสบเรื้อรั้ง เป็นแผลในเนื้อเยื่อ การดูดซึมสารอาหารและวิตามินในกะเพาะเป็นไปได้ยากขึ้น โรคนี้เริ่มเกิดขึ้นในนกทะเลและส่งผลกระทบต่อตัวอ่อนและลูกนก ในอนาคตจะก่อผลกระทบต่อมนุษย์เมื่อการสะสมของไมโครพลาสติกในคนมีปริมาณมาก   

ปัญหาขยะพลาสติกในทะเลเป็นปัญหาข้ามพรมแดน และถูกกำหนดไว้ให้เป็นมลภาวะทางทะเลที่ทุกประเทศต้องร่วมกันดำเนินการตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนข้อที่ ๑๔ ว่าด้วย ระบบนิเวศทะเลและมหาสมุทรที่ยั่งยืน ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญที่ประเทศไทยจะต้องร่วมกันดำเนินการลดและแก้ไขปัญหาขยะทะเล ทั้งการดำเนินการในระดับการตรากฎหมายว่าด้วยผลิตภัณฑ์พลาสติก การกำหนดนโยบายทางภาษีและการคลัง การสร้างความตระหนัก ความร่วมมือกับส่วนราชการและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น รวมทั้งการเก็บขยะที่ปนเปื้อนอยู่ในทะเล 

เกาะตะเกียง ตั้งอยู่ในพื้นที่ตำบลเกาะสุกร อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง เป็นเกาะนอกสุดของทะเลตรัง ไม่มีชุมชนอยู่อาศัยและไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยวทางทะเล เป็นที่ตั้งของกระโจมไฟนำทางเรื่อในยุคสมัยที่เมืองตรังเป็นเมืองท่าทางทะเล 

เกาะตะเกียงมีขยะพลาสติก โฟม และอื่นๆที่ถูกพัดพามากับคลื่นลมทะเลสะสมอยู่จำนวนมาก จึงควรจะได้ระดมสรรพกำลังภาคประชาชน ชุมชน ส่วนราชการ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น องค์กรพัฒนาเอกชน ภาคธุรกิจร่วมกันเก็บขยะกลับคืนฝั่ง จัดการแยกเพื่อเข้าสู่ระบบรีไซเคิล ส่วนที่เหลือนำไปกำจัดตามหลักสุขาภิบาล